dit is niet hansbscheiden deed je niet in de jaren vijftig.
mijn vader wel, dus werd mijn moeder met de nek aangekeken door de buurt en kreeg ze een inkomen van de bijstand. waar wij kinderen niet veel van merkten, behalve dan dat we onze kleren en schoenen in een houten loods kochten in plaats van in een winkel.
naar ons idee ontbrak het ons aan niets. want mochten wij niet eens per week een fietsje of een autoped huren bij rijwielherstelinrichting Zwaantje om de hoek? en voor mijn verjaardag kreeg ik toch zelfs een eigen echte mooie rooie glimmende autoped?
wist ik veel dat ze die via via had opgescharreld en 's avonds als ik na Het Klokje van Zeven Uur naar bed was gegaan eigenhandig en sekuur had staan opknappen, oppoetsen en opschilderen tot ie niet van nieuw was te onderscheiden.
dus toen een vriendje voortstelde om mijn step te ruilen voor een hartstikke lekkere zoute atlasdrop, zag ik dat als een evenwaardige en goede ruil.
mijn moeder niet.
die kamde de hele buurt af tot ze mijn step terugvond en van mijn vriendje afpakte.
zodat ik een atlasdrop had en een autoped.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten