voor de dinerinkopen heb ik dinsdag vrij genomen. zodat ik in alle rust en lekker op tijd ingrediënten kon inkopen. dat heb ik dan ook in ruime mate gedaan (zie lijstje). zo heb ik voor de salade bij de lamsfilet en croûte twee grote bossen waterkers aangeschaft. twee mooie en erg groene bossen waterkers. afgelopen dinsdag. in een natte krant gewikkeld. in een plestik zak. in de koelkast. in de kelder. terwijl partner A nog zei...
dus op het moment suprème stond ik gisteravond met twee vergeelde en verlepte bossen waterkers en negen op te maken dinerborden in de keuken. op de avond van eerste kerstdag. met alleen maar avondwinkels in de buurt waar niet-autochtoon winkelpersoneel je verdwaasd aanstaart bij het woord waterkers: ja, is natte kerst!
tot zoon J resoluut het heft in handen neemt en een paar grote hotels belt. en de chefkok van het Apollo Meridien hem met alle begrip voor falende amateurkoks een volle zak gewassen verse spinazie kado geeft. weliswaar geen waterkers, maar wel fris en groen. neem maar mee, fijne kerst en kom volgende keer eens bij ons dineren!
en zo geschiedde dat alles toch nog goed kwam.
behalve dan de croûte, maar dat is een heel ander verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten