mijn moeder worstelt er al tachtig jaar mee. die is al tachtig jaar tussen kerst en oud en nieuw jarig. die is al tachtig jaar gewend dat iedereen er eigenlijk genoeg van heeft.
van al die familiegezelligheid.
van al die gezellige dagen.
daarom doen we het dit jaar anders. dit jaar zitten we met mijn moeder en (bijna) alle kinderen en kleinkinderen en aangetrouwd en bijbehorend in een hotel op de Veluwe. waar vlak voor onze komst een dik pak sneeuw is neergelegd. waarin wij ons na de thee met taart bij de open haard hebben gestort voor een heus familiesneeuwballengevecht. terwijl hond Z om alles en iedereen heen rent en door de dikke sneeuwlaag rolt en draait en schuift als een jonge pup. alsof we met z'n allen akteren in een gezonde-margarine-reklame en een pensioenreklame inéén.
inmiddels is het aan het schemeren. iedereen heeft zich even teruggetrokken in zijn eigen kamer voor een warm bad en dan kleden voor het diner. en om de familiedrukte en -druk toch even te ontlopen. maar dat kan dus, in een hotel.
volgend jaar maar weer in het broers- en zusoverleg gooien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten