In het NRC van zaterdag lees ik na het zondagochtend ontbijt een enthousiaste recensie over een uitvoering van het Requiem van Verdi door het Residentie Orkest. Volgens de recensent een theatraal werk, zeker als het Dies Irae zo scheurend losbreekt dat behalve de doden ook slapenden verschrikt opveren.
En als die recensent dan ook nog meldt dat door toedoen van een ingevlogen Baskies grootkoor Vedi's Requiem zelden zo murmelend en werkelijk il piú piano possibile begint, ben ik om.
dan wil ik dat zelf zien en horen, dan duik ik dus het internet op.
om te lezen dat de laatste uitvoering vanmiddag om half drie is in het Concertgebouw. en dat we dat dus niet redden, als er al kaarten zouden zijn.
dus kijk ik nu naar de DVD-uitvoering. geluid hard, breed beeld. met op het eind, ik weet dat het komt, verstilde beelden van een zeer geëmotioneerde dirigent Claudio Abbado.
ook mooi, maar toch anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten