we lopen door de Kalverstraat. jong, atleties, langharig en oppassend. vanuit de juwelierswinkel wordt “houdt de dief” geroepen, een schim rent weg.
jong, atleties, langharig en vooral oppassend ren ik daar dus achteraan. steeg in, Rokin over, steeg in, hoekie om, weer een steeg, bruggetje. daar gooit hij iets zwaars in het water (een wapen?) en kan ik hem vastpakken. ik ben getraind en snel, hij niet. hij spreekt Duits en heeft een plateautje diamantjes onder zijn arm. maar dan? wat te doen behalve uithijgen?
de juwelier komt ons achterop, haalt met zijn vuist uit naar het gezicht van de dief en stelt voor er over te praten. in een café geeft de boef de diamanten terug aan de juwelier en mag vervolgens vertrekken...!?
met de juwelier loop ik terug naar de winkel, adres genoteerd. dank u wel, jonge, atletiese, langharige en toch oppassende held!
met vriendin A loop ik de vluchtroute nog eens na. samen vinden we hier en daar nog wat afgevallen glimmertjes. ermee terug naar de winkel en de buitrestant in de handen van een verbouwereerde agent geduwd. jong, atleties, langharig en misschien wel een beetje té oppassend.
later word ik uitgenodigd om een passende beloning te ontvangen, ik meen zo’n 150 gulden. ik heb alleen nooit het idee van me af kunnen zetten dat er sprake is geweest van een opzetje tussen juwelier en juwelendief. daarvoor waren die scènes op het Makelaarsbruggetje en later in het café wat te opzichtig. misschien dat de hoogte van de beloning daarom wat zuinig aandeed?
maar het is al weer zo’n tijd geleden, laten we zeggen: láng geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten