het verneukeratieve is dat hond Z zelf van voren nog niet weet dat ze van achteren ziek is. en ik betwijfel ook of ze merkt dat er in dat extra plakje worst 's ochtendsvroeg een megadosis prednisonachtige medicijnen zit verpakt. terwijl ik op mijn beurt weer niet weet of er überhaupt vooruitgang wordt geboekt. of het proces waarbij ze langzaam de kontrole en het gevoel in de achterpoten en omgeving kwijtraakt stilstaat of toch verder achteruit gaat. en is stilstand dan vooruitgang? is stilstand hoop?
neen, het is een onomkeerbaar proces, hoe dan ook. er komt een moment dat ze door het gesleep met haar poten niet te behandelen wonden krijgt. er komt een moment dat ze niet meer voldoende kan hurken om zelfstandig "schoon" te poepen en te piesen. er komt een moment dat er geen sprake meer is van een dierwaardig bestaan aan de achterkant terwijl ze aan de voorkant nog gewoon door het bos wil rennen. het zou de dierenarts verbazen als dat keerpunt nog een half jaar verder ligt.
en toen zag ik de hondenrolstoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten