of de plaats naast me vrij is, vraagt ze.
natuurlijk, zeg ik, in gedachten mopperend dat ze toch ziet dat ik breeduit op het smalle bankje zit, met een hond aan m'n voeten en dat er voor me én daarvoor ook nog halfbezette bankjes zijn waar hele frêle meisjes alleen op zitten en dat ik verderop zelfs geheel lege bankjes zie, dus waarom moet ze met haar schoudertas in m'n zij porrend nou persé met haar brede heupen naast mij in de sneltram zitten, verongelijk ik nog steeds in mezelf. en ruik ik nou bier? verdomd, ze heeft een blik Euroshopper in d'r hand. en ze burpt. gatverdegatver, heb ik dat?
ach mevrouw, fantaseer ik een paar haltes lang, ik hou niet van die bierlucht en bovendien maakt u onsmakelijke geluiden, vind u het erg om elders te gaan zitten? nee, da's te direkt.
mevrouw, mijn hond zit ietwat klem, zij heeft last van haar achterpoten ziet u en daar en daar zijn vrije bankjes, zou u misschien...? laf, hansb, erg laf om het op ziekte van hond Z te gooien.
uiteindelijk kies ik de weg van de minste weerstand, mompel wat dat ik dit mijn halte is, waarop zij uit "ons" bankje schuift en op een ander bankje gaat zitten, terwijl ik doe alsof ik uitstap maar snel met hond Z een rijtuig naar achter loop.
en daar zit ik nu, helemaal alleen op een bankje, heel ontevreden met mezelf te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten