want ik ben mooi dikdik

en wat als 't me dan niet lukt, prevelde de nog net iets te dikke man zachtjes voor zich uit. wat als ik even boven de tachtig blijf hangen. maakt me dat dan een slechter mens? wordt ik daar nou werkelijk ongelukkig van? en zeg nou zelluf: tachtig komma drie vorige week, tachtig komma vier vandaag schoon aan de haak, da's toch eigenlijk helemaal niet erg? da's gewoon lekker stevig! en terwijl de zingende barkeeper instemmend zingt over een buikje dat geen bezwaar is, met de dijen langs elkaar, boterbillen babbelaar, want ik ben mooi dikdik, stak ie tevreden nóg een verse stroopwafel in z'n mond.