"aha, mijn waardig opponent!", werd ik enthousiast begroet door een mij vaag bekend gezicht in krijtstreepbroek. geen idee waar ie 't over had. waardig opponent? ik? hoezo? waarin? zijn waarheid liep kennelijk niet parallel aan de mijne. wat mij tegelijkertijd ernstig deed twijfelen aan mijn waarheid. te meer daar later die middag niemand zich herkende in de herinneringen die ik hier eergister nog zo pontifikaal benoemde. was ik wel wie ik dacht dat ik was? en nu dan? wie ben ik nu? schrijf ik hier bijvoorbeeld überhaupt ooit iets naar waarheid?
gelukkig was er naast dit lesje in nederigheid ook nog een intense herontmoeting van twee destijds kort maar hevig verliefde zielen. nee, niet mijn ziel, maar toch mooi om te zien. op zich een rëunie waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten