voorjaarsklassiekers

vanaf vanmiddag kan ik weer een maand lang elke zaterdag- of zondagmiddag en een enkele woensdagmiddag ongeneerd maar volledig gelegimiteerd langdurig bankhangen zonder ook maar een moment gestoord te worden. en partner A begrijpt het inmiddels he-le-maal: het seizoen is daar, het wielerjaar begint, de voorjaarsklassiekers gaan aan.
languit op de bank, ontspannen kijken naar het lijden van de profs over natte kasseien, tegen steile Vlaamse heuvels, langs lange Waalse ardennen, bemodderde binnenwegen en altijd wind tegen, af en toe even wegdoezelen, glaasje prik er bij, knabbels binnen handbereik.
kijken naar het groeien van gras, zegt dochter L, maar dat zegt ze al van een adembenemende tien kilometer op de schaats en die mooie wielerklassiekers zijn minstens vierentwintig keer zo lang. met helikopteroverzichtsbeelden om de voorsprong te meten, schokkerige close-ups van bloederige schaafwonden vanaf de motor, vaste kameraas op spannende plekken, afwisseling genoeg. en met kundig kommentaar van de Belg, want die beginnen de uitzending ook nog eens eerder dan de Hollander. nee, van mij heeft niemand meer last, de komende weken.