toch iedere keer weer blij als we het in en in keurige Luxemburg mogen verlaten. het kan niet echt bekoren. zeker niet als we op een honderd procent Nedelandse camping terecht komen, inklusief Nederlandse omroepinstallatie en Nederlandse huisvaders die zij aan zij als opgetogen kleine jongens zwaar rokende kampvuren stoken aan de rivier. en dat je als je dat dan ontvlucht, terecht komt in het Nederlandse dorpshotelcaferestaurant, waar koffie met appeltaart en bitterballen op de kaart staan.
nee, dan Frankrijk. gelijk over de grens een rommelig zooitje. het joie de vivre straalt er van af. langs de slagvelden en de begraafplaatsen van de eerste wereldoorlog en de voie de la liberte (met accent) van de tweede wereldoorlog.
en de vreemdste camperplek waar we totnogtoe hebben gestaan: bij een boer in de schuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten