mooi hoor, die Hollandse luchten, donkergrijs gestapeld, hier en daar een lichte vlek en af en toe wat blauws waar de wakkere zon dan fel doorheen prikt. erg mooi en aantrekkelijk.
voor een landschapschilder uit de zeventiende eeuw dan, of voor een hedendaagse fotograaf met zo'n megagrote cybachrome superglansafdruk.
ik vind het bovenal een bevestiging van guur en herfstachtig weer dat met maximaal twaalf graden niet past in de tweede helft van mei.
in de tweede helft van mei moeten de luchten schoon zijn. en dus blauw. moet de zon lekker vrij spel hebben, zodat mijn prominente neus lekker rood kan verbranden en ik daarna fijn kan pulleken aan de velletjes. en dat ik dan mijn linkerarm nonchalant uit het het autoraam kan laten hangen, zodat ik halverwege m'n bovenarm een strakke chauffeursafscheiding krijgt tussen zonverbrand en bedekt wit.
eigenlijk gewoon Normandiese luchten dus. door zeewind schoongeveegd. met vreemde waaiers en onverwachte streepwolken. en stapelwolken die zich eindeloos vormen naar mijn fantasie.
u ziet, ik doe er alles aan om te passen in het mij toegemeten profiel van liederlijk hedonist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten