schande spraken we er van. zoals zo'n racist vanuit zijn raam op drie hoog tekeer ging tegen buitenlanders. dat kon niet. vonden wij als nieuwe buren. dus stormden we het huis uit om die schreeuwende kerel van repliek te dienen.
om voor de deur lachende en wijzende turken, marokkanen en andere nederlanders aan te treffen: die Tommie, altijd weer leuk, zoals ie daar dronkemanstaal stond te blèren.
Tommie bleek vaak dronken. eigenlijk konstant.
stond ie een half uur voor zijn huisdeur en dan kon ie de sleutel niet in het slot mikken. om tenslotte maar weer bij ons aan te bellen voor hulp.
of hij stond op het achterbalkon tegen de kerkklokken te tieren: vuile katholieken! met je paus! met je vlekken onder je rokken!
dan keken we elkaar aan en glimlachten wat: ach, Tommie.
op het grote tuinfeest voelde hij zich in zijn element. gratis drank en veel buren die hem graag mochten. toen we hem een paar jaar later hielpen verhuizen naar een bejaardenwoning in de nieuwbouw verderop liet ie dan ook bij velen een soms onverwachte leegte achter.
we zagen hem nog wel eens de kroeg uit wankelen met zijn oude vieze hond. maar die hond ging dood en daarna zijn vrouw. en die verhuizing uit zijn vertrouwde straatje was eigenlijk toch niet zo'n goed idee geweest. nu schuifelt ie wat vereenzaamd rond in de buurt. lusteloos. herkent ons niet meer.
ach, Tommie...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten