nee, dit is niet hond Z.
dit is hond M.
ze stond geadverteerd in het buurtblad. was in het asiel terechtgekomen en zocht een vriendelijk baasje. aan die beschrijving voldeden wij natuurlijk. dus kregen wij haar mee. ook al was ze wat schuw tijdens de kennismaking, dat zou allemaal wel goedkomen. zeiden ze van het asiel.
we noemden haar Mieze. naar de vrouwelijke hoofdrol door Barbara Sukowa in Berlin Alexanderplatz van Rainer Werner Fassbinder. daar zaten we toen net middenin.
Mieze was drie jaar. en naar snel bleek zo gestoord als een deur.
en vooral bang, bang voor alles en iedereen. pissend van angst bij een stemverheffing. happend naar alles wat plotseling bewoog. als je een been over de andere deed moest je dat vooral rustig doen, anders hapte ze in je voet.
alle adviezen hebben we opgevolgd, teruggebeten als zij beet, in d'r nekvel gegrepen als ze ongehoorzaam was, bij Martin Gaus op audiëntie geweest, haar genegeerd, dan weer veel aandacht gegeven, you name it, we tried it.
toen dochter L en zoon J geboren waren werd ze link. probeerde naar bungelende beentjes te happen. of begon vervaarlijk te grommen met zeer ontblootte tanden als de tweeling kwam aangekropen.
de dierenarts was het met ons eens. dit kon niet langer.
na vier jaar lief en leed hebben we Mieze laten inslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten