wat mij betreft is de lente definitief doorgebroken.
alle tekenen wijzen er op:
van de zwanen met jong gebroed, de schaduwstruik met z'n sterke uitlopers, de links en rechts opschietende tulpen en de dwaze huppelsprongen van hond Z, tot de godsgruwelijk vroeg kwinkelerende merel, de lonkende bilspleten van de stratemakers en de joligheid van de marktkooplui op het Waterlooplein.
en dan ben ik ook nog bijna jarig.
het kan niet op.
joechei het is...eh...bijna mei!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten