het is de chaos die het beste in de mensen losmaakt.
laat er een flink pak eerste kwaliteit sneeuw op los en de stad verandert in een tolerant landschap. nou ja, eventjes dan, want morgen mopperen we natuurlijk weer.
de allochtone man met obligate snor en mutsje die met zijn fiets dwars over het fietspad van de Ceintuurbaanbrug komt te staan, zodat de achteropkomend fietsende autochtoon vol op hem in rijdt, glimlacht alleen maar verontschuldigend: "die brug is moeluk, errug moeluk, mineer". en dat die mineer dan breed lachend zegt dat het inderdaad errug moeluk is. en dat ze dan samen de spekgladde brug op wandelen met de fiets aan de hand.
de in sjieke bontjas uitgedoste fietsende mevrouw die op een andere hoge brug langs de Amstel tegen een achter haar rijdend studentikoos type zegt dat ie wel even voor mag. en hij haar dan met een vrolijk gebaar van dank zachtjes voorbij rijdt.
mooi toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten