vandaag is het voorjaar dan echt begonnen: de hardfietsers zijn bezig aan de Primavera, van Milaan naar Sanremo. en de komende vijf weken volgt nog een hele serie eendagsvoorjaarsklassiekers. in Vlaanderen, Noordfrankrijk, Limburg en Wallonië.
ik zal ze allemaal volgen. via de Belg. vanaf de bank. met een zak chips.
want er is niets zo lekker als de inspanning van anderen te bekijken terwijl je zelf in een absolute rusttoestand verkeert. terwijl je en passant nog wat toeristiese beelden opvangt. zoals vandaag de helikopterbeelden van de kustweg langs de Bloemenrivièra.
over vijf weken is al weer de laatste voorjaarskoers: Luik - Bastenaken - Luik. dan ben ik extra alert. ik herken de beelden, weet waar ze zitten in het schema, herinner me mijn eigen afzien. want ik heb LBL drie keer zelf gereden. als liefhebber natuurlijk. toen ik nog jong en sportief was. in een kalm tempo. maar wel over dezelfde tientallen klimmetjes als de profs. en altijd koud en regenachtig. 's ochtends om zes uur vertrekken, afzien en duizend doden sterven, 's middags rond vijf uur aankomen.
en je dan toch een held voelen en met gepaste trots nog even rond de eindstreep paraderen.
tegenwoordig voel ik me al voldaan als ik zonder terugschakelen de Berlagebrug op kom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten