ik ben toe aan een traktatie.
nieuwe schoenen, ik wil mooie nieuwe schoenen. en dan geen gewone mooie nieuwe schoenen, maar sjieke mooie nieuwe schoenen. doe mij dus maar een paar van Bommeltjes, zeg ik de verkoper. of nee, wacht, doe maar die van de zoon, of is het nou de kleinzoon, Floris in ieder geval, doe mij maar een paar Floris van Bommeltjes. kwaliteit met een jeugdige twist, dat vinnik leuk. maat achteneenhalf. of negen.
in achteneenhalf zit de linkerschoen als gegoten, daar kan ik zo op weglopen, maar klemt de rechterschoen uit alle macht. in negen daarentegen zit de rechtervoet adembenemend lekker, maar zwemt de linker. weet u wat, zegt de verkoper, neemt u beide schoenparen een dagje mee naar huis, kunt u in ontspannen sfeer wat oefenlopen, op het tapijt. maar ook thuis blijven de rechter van achteneenhalf klemmen en de linker van negen zwemmen. de linker van de ene maat met de rechter van de andere vormen echter een perfekt paar. mag dat, verkoper?
oei! fout! vloeken in de schoenenkerk! wat denkt meneer wel!
aan onparen doen we niet, nee meneer, ook niet met sjieke schoenen, onparen willen we zo veel mogelijk vermijden, onparen zijn onverkoopbaar, meneer, met onparen breekt de chaos uit in schoenenland, met onparen is het eind zoek, en weet u meneer: onparen zijn zó fout!
dus trakteer ik me nu maar op het verzolen van m'n ouwe schoenen, voor een nieuwprijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten