het zou gezien het voorafgaande natuurlijk zo maar kunnen dat mijn leeftijd me parten speelt. dat ik meer vergeet dan me lief is. namen bijvoorbeeld, ik worstel al jaren met namen. binnen familieverband red ik me nog wel, maar met het benoemen van de juiste naam bij de juiste kollega is het alsof ik me begeef in een Afghaans mijnenveld. lastig, pijnlijk ook meestal, maar op zich weer spielerei vergeleken met de konstatering dat allerlei normaal gesproken automatiese handelingen kennelijk uit mijn geheugen worden geschrapt. ik kan er nu even niet opkomen wat ik hier precies mee bedoel, maar dat ik langzamerhand wegglij in een ongewenste schemerzone is me wel duidelijk. denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten