ik heb me altijd vastgehouden aan de voorspelling dat wát je er tijdens de opvoeding ook bij kinderen in stopt, het er onherroepelijk ooit weer uit komt. ik heb zelfs geaksepteerd dat er rond en na de pubertijd een periode volgt waarin ze alles wat je ze hebt bijgebracht of waarmee je ze kennis hebt laten maken wordt afgezworen, maar dat die belangstelling dus weer terugkomt omstreeks de jaren des onderscheids. zie het als een investering, zeiden de deskundigen, een diepte investering met gegarandeerde opbrengst.
dus hebben wij zoon J en dochter L in hun nog ontvankelijke periode volgepompt met kultuur, hebben we ze overal mee naar toe gesleept, van jeugdtoneel naar grotemensenballet, van live radiohoorspel naar spektakelopera, van Parijse schilderijententoonstelling naar popmuziekuitvoering naar klassieke instrumentbouwer. en nou zijn ze toch al vijfentwintig, maar enig rendement in de vorm van ook maar een béétje brede kulturele belangstelling heb ik nog niet kunnen vaststellen. zou het dan toch allemaal voor nix zijn geweest?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten