het Mannetje is terug!
nou ja, nu even niet, maar vanmorgen zat ie er weer.
maandenlang heb ik het zonder 'm moeten stellen. en ook geen keeshondje. maandenlang bleef het bankje angstig leeg. zelfs geen krantje. geen joviale zwaai. geen mutsje op een bekend onbekend hoofd. niets dan een leeg bankje.
niet dat ik verder ooit een woord met het Mannetje heb gewisseld, maar het is zo'n geruststellend ritueel zo 's ochtends rond achten: hond Z uitlaten (ja, het gaat naar omstandigheden goed met hond Z, ze doet de groeten), Mannetje op bankje leest krantje, zwaait, ik zwaai terug en that's it.
nu is het Mannetje er gelukkig weer, even plotseling als dat ie weg bleef. zonder krantje, maar mét keeshondje. zonder mutsje, maar mét een grote witte hoofdtelefoon op zijn hoofd. en mét een breed zwaaiende ochtendgroet als ik langs loop.
alles weer min of meer terug bij het oude, daar hou ik wel van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten