"wacht even", zegt partner A tegen dochter L.
we staan op de stoep voor het huis, dochter L gaat zo met dochtervriend J hond Z uitlaten in het bos. "wacht even", maar dochter L hoort haar niet. "wacht nou, er zit een spinnetje op je jurk!" die boodschap komt hard aan. paniek, een spin, huuuuh! help, een spin, aaaahhhh! dochter L rent naar binnen, jurk uit, jurk naar buiten, jurk binnenstebuiten, check, dubbelcheck, opluchting, geen spinnetje te zien, kommotie voorbij, terug op de stoep, waar hond Z berustend wacht op het beloofde bos. babbeldebabbel, haha, die dochter L, en het was maar een kleintje, neuh, het stelde echt niets voor, met je rare spinnenfobie, babbeldebabbel.
dan een gil, een schreeuw: "ik voel 'm! hij loopt over mijn rug! zo'n dikke! hiiiiiiiiiiii!" en in één vloeiende beweging ligt de jurk op straat, achtergelaten door dochter L die voor de tweede keer, maar nu halfbloot, het huis in schiet.
er moet iets wezenlijks mis zijn gegaan in onze opvoeding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten