blow up!als student kunstgeschiedenis moest ik een galeriehoudster interviewen. griezelig, want galeriehouders, dat waren bevlogen autoriteiten, dacht ik toen. aldus geïntimideerd kwam ik dan ook niet veel verder dan wat obligate vragen als: sinds wanneer heeft u deze galerie, hoe is dat zo gekomen en welke kunstenaars vertegenwoordigt u. waarop ik de al even standaard antwoorden vanwege een haperend memorecordertje driftig pennend en, om tijd te winnen, voor mezelf hardop herhalend opschreef in een schriftje. het werd ondanks de thee met een koekje een stroef en bovendien door telefoongesprekken onderbroken interview. pas in de lange gespreksleemtes van die o zo belangrijke telefonades kon ik enigszins ontspannen om me heen kijken en zag ik dat ze wel degelijk mooie kunst had hangen. een Pieter Holstein bijvoorbeeld. waarvan deze kleurenets destijds gespreid betaald hier nu nog steeds een muur siert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten