blenders zijn niet mijn ding.
ooit op een eerste kerstdag is het me gelukt er twee binnen een uur op te blazen bij het malen van vlees met te veel spierweefsel. twee! en de laatste was geleend. van m'n moeder. nadat de eerste er de brui aan gaf. want dat ie 't niet meer dee lag natuurlijk niet aan mij. dacht ik toen nog. na het tweede debacle begon ik daar toch aan te twijfelen.
laatst durfde ik het wel weer aan een nieuwe te kopen. een kleintje. want voorzichtig herbeginnen. handig voor de korte maalwerkjes. die kan ook wel wat harde kaas aan, dacht ik net. voor over de pasta. hmmm, lekker.
nou mooi niet.
een raar gierend geluid.
maar malen, ho maar.
en dat was dus drie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten