't ging maar om een baantje voor een paar uur, een middag, bij een kunsthandel op de Spiegelgracht. moest er namens de kunsthandel naar een veiling van aziatiese kunst om de hoek. moest er bieden op een beeld. als ze zelf zouden gaan zou de prijs worden opgedreven. een onbekende jongeling zou beter scoren. ik mocht tot maksimaal vijfduizend gulden gaan, maar bleef daar door mijn anonimiteit ver, nee, heel ver onder. ik blij, zij blij, iedereen tevree. werkbriefje afgetekend en tabee. hangt er een parkeerbon onder m'n ruitenwisser. vijfentwintig gulden, prakties gelijk aan mijn verdiensten. dus ik weer naar binnen, beklaag daar mijn lot, zij klagen wat mee, vergeten de door mij behaalde megawinst, lispelen och, och, wat een pech, nou volgende keer beter, hè, en schuiven me de deur weer uit.
toen werd ik socialist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten