maandag 19 november 2007

komt u binnen gaat u zitten


ik ben een beminnelijk mens, dat is algemeen bekend. ik kan dan ook veel hebben, ben misschien zelfs wel een tikkeltje tolerant, sta op in de tram voor de zitbehoeftige medemens, leg mijn jas over een plas op straat voor elke toevallig bevallige jongedame, gedraag me op mijn manier als een soort van heer in het verkeer, ik ben, kortom, prettig in de omgang.
maar er zijn grenzen.
zo werk ik sinds enige maanden in een kamer naast die van een in principe aardige kollega. deze kollega spreekt vele mensen per dag, op afspraak. mensen die hij ophaalt en voorgaat naar de deur van zijn kamer. en elke keer, echt el-le-ke keer weer, vele keren per dag, week in week uit, toujours, strijk en zet, rolt er dan dezelfde tekst uit zijn mond: komt u binnen, gaat u zitten hoor. zonder enige variatie. komt u binnen, gaat u zitten hoor. onveranderlijk, met gelijke intonatie. komt u binnen, gaat u zitten hoor. komt u binnen, gaat u zitten hoor. komt u binnen, gaat u zitten hoor hoor hoor hoor!
gek makend is het, gillend gek makend.
ik kan het niet meer aanhoren.
er komt geen werk meer uit m'n handen.
trillend zit ik achter mijn buro.
'k vlieg 'm vandaag of morgen nog er es aan.
doe alles om hem maar te stoppen.
"komt u binnen, gaat u zitten hoor."
hou op! hou op! hou nou toch op!

Geen opmerkingen: