dat met die ouders ging ook maar moeizaam, want langharig en drie jaar ouder dan hun dochter, dat was dus drie maal nix: ik bracht hun dochter vast en zeker aan de softsedrugse en op het slechte pad en waren mijn bedoelingen wel eervol?
maar ik hield vol. bleef langskomen. was er niet meer weg te slaan. at er mee aan hun tafel. zat er op hun o zo niet comfortabele bank. keek er naar hun saaie tv-programmaas. las er hun onvermijdelijke Margrieten en Libelles. dook zelfs onaangekondigd op tijdens hun zwitserse vakantie. om maar bij háár te zijn. zij bij mij. gierende hormonen.
pas toen ik hoorde dat haar vader een brutaal voor zijn auto manoeuvrerende fietser spontaan uitschold voor idi-rot-hans wist ik dat ik het pleit had gewonnen. ik bleek een blijverdje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten