onuitroeibaar lijken ze, de dagbladdealers rond markt en supermarkt. twee drie frisse jongens en of meisjes gestoken in vlot blauw of rood windjack met rugopschrift van het betreffende blad, stapeltje kranten over de ene arm, uitnodigende krant in de opgestoken andere hand: "krantje mee, meneer?" en als je in je naïviteit reageert (dom dom dom) zit je vastgeklonken aan een kulgesprek over een "absoluut eenmalig en uniek aanbod". en mooi dat je geen krantje meekrijgt als je niet geïnteresseerd bent. en krijg je onverwachts wel een krant mee blijkt ie van gister te zijn. nee, van mij mag dat hele krantenleuren akuut verboden worden.
