tja, pianoles, als tien-elf-twaalfjarige kreeg ik pianoles van nicht S, één keer in de week privé-onderricht bij haar op de kade en verder thuis zelf oefenen. toonladderriedels. open noten. gesloten noten. études. Czerny. en van de pedalen afblijven want daar was ik nog niet aan toe.
maar ik was speels, beleefde meer lol aan de looproute naar het huis van nicht S, dwars door en onder het struikgewas langs de kade had ik een heus eigen zeeroverspad gemaakt dat ik die hele pianolesperiode gebruikte, dan dat ik serieus werk maakte van het herhaaldelijk aanslaan van de ivoren toetsen.
en hoewel op een afsluitende feestavond van de lagere school om me heen werd gefluisterd dat ik talent had, maar wat wisten die mensen nou van piano laat staan van talent, is er uiteindelijk weinig blijven beklijven. niet in de laatste plaats omdat ik nooit meer dan die drie jaar les heb gehad. zodat ik nu slechts af en toe nog een gevoelige snaar of de juiste toon weet te raken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten