dat we kamperen betekent nog niet dat we ook moeten kreperen. dus kochten we vlak voor vertrek nog fluks bij de kampeerwinkel een dubbeldik queensize opblaasbed met velours caoting én met hulpmotor.
gottogottogot, wat sliep dat lekker, wat stond dat lekker op, de eerste twee weken. tot we een keer wakker werden met het velours om onze oren gevouwen: een lek, een gaatje, ontsnapte lucht om half drie. enfin, je denkt: een gaatje, plakt het gaatje, blaast de dubbeldekker weer motories op, fluitje van een cent. maar dan de volgende nacht weer een gaatje, spontaan, op een andere plek. en de nacht daarop nog 'r eens een gaatje, op weer een andere plek. dan blijft er uiteindelijk toch bar weinig over van het beoogde seniorengeluk. dan lig je uiteindelijk toch gewoon weer op een basic selfinflating matrasje plat op de grond. want dat is pas echt kamperen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten