een beetje gek

op het heetst van de dag kruipt de campingbazin onder het het hek bij ons basiskamp en begint driftig en systematies planten uit de grond te trekken. kruiden, denk ik nog, lekker, voor vanavond in de salade. maar ze kijkt er bozig bij. nee, zegt ze, dit zijn snelgroeiende planten die astma veroorzaken, en ze noemt een naam die ik direct weer vergeet. ze zijn zo schadelijk dat er er een frans ministerie voor is ingericht, het Ministerie tegen de plant waarvan ik de naam niet meer weet. het is een amerikaans plant, die hier niet eerder voorkwam, vervolgt ze, de amerikanen hebben het zaad per vliegtuig verspreid, nu staat heel zuidfrankrijk er mee vol en krijgen veel mensen last van astma, zodat de amerikaanse farmaceutiese industrie ons straks een nieuw en heel duur medicijn kan verkopen. en ze trekt met een strak gezicht weer een plant met wortel en al uit de grond, overtuigd van deze agressieve vorm van neokoloniaal kapitalisme door de amerikanen. als campingbaas moet je inderdaad wel een beetje gek zijn.