enfin, van afwasser werd ik serveerder, in een eetcafé in de Pijp. mijn tweede stap op de ladder van horecasukses. je had het café en apart het eetgedeelte, een huiskamer, volgezet met bruine tafeltjes, veel vaste klanten, een joegoslavies echtpaar in de keuken. en ik.
die bruine tafeltjes in die kleine ruimte hadden aan het uiteinde een uitklapbaar stuk tafelblad. handig om de bestelde etenswaren op te zetten. minder handig als je het onderliggende ondersteuningsbalkje niet goed positioneert. dag één: ik bedien vrienden van de eigenaar. schuift alles zo van het niet goed uitgeklapte stukje tafelblad op de grond. de vrienden waren niet geamuseerd.
wat zal ik zeggen, ik heb er niet lang gewerkt, ondanks de dagelijkse niet te versmaden gebakken aardappels met biefstuk van het joegoslaviese echtpaar. moet ik mijn laatste werkdag nog beschrijven, toen ik zwierig met een dienblad vol drankjes kwam aanzetten? zwierig ja, misschien wel jolig vanwege de laatste dag. en er dus een glas omviel en de rode wijn vanaf het dienblad in de nek van een gast droop. dezelfde vriend van de eigenaar als op de eerste dag. hij was weer niet geamuseerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten