toujours, strijk en zet, elk jaar weer hetzelfde liedje: de dag na hemelvaart is een verplichte vrije dag. niet dat ik daar bezwaar tegen heb, integendeel, ik pik er een voorafgaand woensdagje bij (partner A heeft sowieso haar vaste vrije woensdag) en zo hebben we dan vijf dagen aaneengesloten vrij, die we gelijk de afgelopen jaren doorbrengen aan de Normandiese kust met een vriendendinerafspraak op die vrijdagavond in Fécamp. een mooie kombinatie van een goede gewoonte en een prettige traditie.
totdat partner A van de week de schoolkalender eens nader bekeek en ontdekte dat haar school dit jaar op de dag na hemelvaart heel geniepig niet gesloten is. dat dus kinderen en leerkrachten gewoon moeten werken. een halve dag! waarover dus helemaal niets wordt gezegd, zo van: ouders, leerkrachten, pas op, in tegenstelling tot altijd en in weerwil van de traditie is de school op de dag na hemelvaart dit jaar gewoon open, nee, tussen neus en lippen staat er, nou ja, eigenlijk helemaal niets.
enfin, dat wordt dus nix met dat vriendendineetje in Normandië dit jaar. ze zullen het zonder ons moeten doen. en zeg nou zelf, dat kan nooit leuk zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten