balkonscene

balkonscene
Originally uploaded by hansb.

de noordenwind is zuidenwind geworden en daarmee steeg de temperatuur vandaag naar lenteachtige 15 graden. eindelijk waarvoor we hier zijn en waar we natuurlijk ook recht op hebben. hond Z buit de temperatuursprong ongeneerd uit op het balkon. hond Z is eigenlijk een erg dellerige hond. daar moeten we in 2006 maar eens wat aan gaan doen.

Zen en de kunst van het houtverzamelen

Zen en de kunst van het houtverzamelen
Originally uploaded by hansb.

de dagen blijven gericht op het slim verzamelen en het doelmatig verbranden van hout. vanmiddag daarom de lokale berg op gereden en het Smartje volgeladen met her en der losliggende takken en stammetjes uit het Grote Bos. dat hout moet samen met een dikke gezaagde en gekliefde stam uit de voorraad van onze gastheer (dag kollega B) genoeg zijn voor de komende 24 uur. maar goed, als dat onze enige zorg is, en dat is ut, waar hebben we het dan nog over. onthaasting, dat is waar het uiteindelijk om gaat, onthaasting en ontspanning. wij geven ons hier volledig over aan onthaasting en ontspanning. en overpeinzing natuurlijk. hoewel dat meer aan de tijd van het jaar zal liggen. oooohhmmmm!

afzien

afzien
Originally uploaded by hansb.

een ijzig koude noordenwind geselt de op warmte ingestelde middellandse zeekust. het is hier prachtig hoor, en de zon staat aan een strakblauwe lucht, maar binnenshuis is er domweg niet op koude gerekend. hoogstens staat hier en daar een elektries kacheltje dat het vliegwiel van de elektrameter als een razende laat rondspinnen tegen veertien eurocent per kilowattuur. en natuurlijk een open haard voor de wat killere en toch zo romantiese avonden. maar nu die open haard als noodzakelijke hoofdverwarming dient is de romantiek ver te zoeken. dan moet er gezaagd en gehakt. met de hand. en niet zo'n beetje ook. dikke boomstammen. heel veel hele dikke boomstammen. met een botte zaag. dan krijgt de beoogde ontspanvakantie alsnog een afzienkarakter. maar ik klaag niet...

kouwe kust

kouwe kust
Originally uploaded by hansb.

sneeuwjachten en -stormen. niet harder dan vijftig zestig op de autoroute. en vooral niet wegglijden. smartje regelmatig gebombardeerd door zoutkorrrelsrondstrooiende sneeuwschuivers. afzien met het vooruitzicht op een zonovergoten middellandse zee zo blauw, zo blauw. zonovergoten istie zeker, maar dat het hier ook rond het vriespunt zou zijn had niemand ons verteld. we zullen ons warm moeten houden met sterke drank en een open haard. en we hebben elkaar natuurlijk. het kon slechter.

tussenstop

tussenstop
Originally uploaded by hansb.

straffe sneeuwstormen begeleiden ons op weg naar het hopelijk warmere zuidfrankrijk. we hebben aangelegd bij kollega G die een parttimeboerderij heeft in een uitloper van de Jura, waar hond Z zich na aankomst direkt werpt op het verdekt opgestelde rattengif. wat wij koelbloedig bestrijden door enige handen zout in haar bek te gooien en dit weg te laten slikken met een fles water, zodat ze de gifkorrels subiet uitkotst. wij houden wel van spektakulaire binnenkomsten. inmiddels staat kollega G in boerenoverall een poulet de Bresse klaar te maken en hangen wij in afwachting lui voor de open haard met wijn en olijven. uiteindelijk is het franse landleven zo gek nog niet.

stay tuned!

of we wel goed bij ons hoofd zijn. dat het ding zo maar van het fietspad mag is al heel erg, maar dan ook gelijk de snelweg er mee op: onverantwoord. zo'n speelgoedautootje. met van die dunne bandjes.
en hoe hard rijden we daar dan wel mee? wat? honderdertig, honderdveertig? jullie moesten je schamen! denk toch aan je kinderen. en aan de andere weggebruikers. foei!
en waar denken wij dan wel helemaal naar toe te rijden? zuidfrankrijk? ongelofelijk, wat een optimisme. is Maastricht niet ver genoeg? da's toch ook best wel avontuurlijk. doe es normaal zeg!
enfin, morgenochtend vertrekken wij om in twee ontspannen Smartétappes naar de Middellandse Zee te rijden, alwaar we ons ruim een week komfortabel terugtrekken met serie 5 van de Sopranos en een goed boek.
en elke dag een liveverslag op dit net.
om de thuisblijvers de ogen uit te steken.

platenrekje

opblaasbaar
agossie, een oud platenrekje. uit de tijd dat overvloed nog niet vanzelfsprekend was. achttien singletjes pasten er in. dat was niet nix. die kostten vier gulden vijfennegentig per stuk. elpees waren negentien gulden vijfennegentig. maar die pasten niet in het rekje.
ik was erg blij toen ik dit rekje en één singletje kreeg voor kerst.
destijds.

zo dit is kerstmis

godallemachtig, wat wordt dat allemaal lekker!
straks nog even de kastanjes carameliseren en vermengen met de spruiten, de aardappelgratin gaart inmiddels in de oven, het wild staat te trappelen, om nog maar niet te spreken over het fijnproeversvoorgerecht en het minstens even exquise nagerecht.
dat ik überhaupt nog tijd vind om dit op te schrijven...

kerstborrel

kerstborrels en weblogs gaan niet samen.
kerstborrels en fotoos maken ook niet.
ik weet nog wel dat de Crémant de Bourgogne van de C1000 (aanbieding 7,49 euro) echt niet onderdoet voor welke champagne van welk groot huis dan ook. maar na een paar glazen proef je het enkele tientjes verschil per fles sowieso niet meer.
en er waren niet genoeg hapjes. en de hapjes die er waren hadden een papiertje om zich heen. dat is lastig als je denkt dat het een éénhapshapje is. en het verteert moeilijk. terwijl de verhouding champagne per glas minstens 1 op 1 moet lopen, wil je niet uit balans raken.
ik ben dus behoorlijk uit balans nu.

gestoord

we hoorden een ruisje over de autoradio, een knettertje, een brommetje.
gek genoeg alleen als het licht aan was. en dan alleen bij dim- of grootlicht, maar weer niet bij stadslicht. en laatst, toen we op een verlaten landweggetje in een stil bos geparkeerd stonden en ik uitstapte terwijl ik de lichten vergat uit te doen, hoorden we een motertje lopen bij de koplamp. dat vonden we erg ongewoon. en verontrustend.
de garageman van onze compact gebouwde Smart wist gelukkig gelijk waar het aan lag: het lag aan het motertje van de koplamp dat een beetje doldraaide. motertje van de koplamp? ja meneer, om de koplamp wat hoger of lager te stellen als u zwaar bepakt bent.
zwaar bepakt! wij! in een Smart!
en een koplampafstelknopje? we wisten niet dat we um hadden.
we kunnen er wel wat aan doen, zei de Smartman, nee niet aan dat koplampafstelmotertje natuurlijk, maar we zetten er zo een spiksplinternieuwe koplampunit voor u in kompleet met koplampafstelmoterje en dat kost es even kijken, hondervijftig voor de unit en honderd voor het arbeidsloon, u begrijpt de hele voorkant moet er af, dus da's zo rond de tweehondervijftig euro, inklusief.
afspraak maken dan maar?

paspoort

dochter L heeft dringend een nieuw paspoort nodig.
09.15 uur, stadsdeelkantoor: waar is uw europese identiteitskaart? die had dochter L vóór het oude paspoort. is dus al lang en breed verlopen. maar moet als staatseigendom worden ingeleverd. is ze helaas even kwijt. kost haar dus extra geld en extra tijd. en eerst even aangifte doen van vermissing.
09.45 uur, politieburo 1: wij bellen even voor u met het bevolkingsregister voor het nummer van de vermiste kaart. jammer, het bevolkingsregister is pas om tien uur open. en na tien uur kunnen wij u niet meer helpen. wij boeken voor u een aangifte-afspraak voor morgen om half vier.
10.30 uur, politieburo 2: ja, aangifte doen kan nu, nee, wij bellen niet met het bevolkingsregister, u moet daarvoor terug naar het stadsdeel, die bellen dan voor u. het stadsdeel zegt dat het nummer niet nodig is? volgens onze instrukties wel, dus... dus belt dochter L met inside kontakt bij het bevolkingsregister die buiten de regels om het nummer telefonies doorfluistert en vervolgtips geeft. aangifte geregeld.
11.15 uur, stopera burgerzaken: nieuw paspoort met aangifte? geen probleem, wel 38.80 euro extra administratiekosten. duurt twee tot drie weken vanwege vermissing europese identiteitskaart. nee hoor, zegt dochter L, ik heb een inside tip, geef papieren maar mee, breng ik zelf wel even naar het bevolkingsregister.
11.45 uur, bevolkingsregister: kopje thee met inside kontakt, papieren afgegeven, na verifikatie weer in gesloten couvert terug naar de stopera.
12.15 uur, stopera: mooi, dan is nu alles in orde, volgende week woensdag ligt het paspoort klaar.

Diederick

ineens zat ie weer aan tafel en aan de wijn.
nadat ik een schilderijtje van hem onder de scanner had gelegd en hier had geplaatst werd er gereageerd vanuit Canada door de partner van een medekoninklijkesubsidiewinnaar van destijds. maakten we via die omweg een bijpraatafspraak voor zondagnamiddag. bleken we allebei twintig jaar ouder. maar niet veranderd.
herinnerden ons het afscheidsdiner in de galerie en partner A die daar diepgekrenkt wegliep vanwege wewetennietmeerwat.
herinnerden ons het koffertje met kunstenaarsboeken dat ik meenam naar New York met babyzoon J op m'n rug en de verkoop van één van zijn boeken aan het Moma, zodat ie nu kan zeggen dat zijn werk is opgenomen in de kollektie van een toonaaangevend museum.
herinnerden ons de opening in de huiskamergalerie met gitaar/drumondersteuning waardoor het leek alsof er een DC10 opstartte zodat ik twee huilende bovenbuurvrouwen op leeftijd moest zien te kalmeren.
herinnerden ons de andere kunstenaars, waarvan slechts enkelen nog echt praktizerend kunstenaar zijn.
herinnerden ons dat we jongens waren, aardige jongens.

nb: de zwarte vlekken aan de rand van het plaatje zijn niet door de kunstenaar bedoeld maar toegevoegd door de scanner.

de Annex (6)

opblaasplaatje
een bord, het bord probeert te
ontsnappen aan de tweelinggloeilamp,
een broodje, het broodje
wacht op het bord.

Wilfred Alders, 400 gulden (verkocht)

k, k en nog eens k

kerst dus.
kerst als in kerstpakket dat wij ambtenaren de dinsdag ná kerst kunnen ophalen bij de facilitaire dienst. nee, geen kruidenierswaren, geen goede fles wijn, geen derdewereldpakket, maar een prozaïese bon naar via intranet vooropgegeven keuze.
kerst als in kerstkaarten die wij dit jaar ook weer niet zullen sturen na eerder jarenlang buitengewoon origineel gefrunnik en gedoe. wij houden echt wel van iedereen en wensen jullie allemaal alle goeds, maar er zijn grenzen.
kerst als in kerstvooravonddiner elders, kerstavonddiner alhier en eerstekerstdagdiner anderselders, waarna we uitgezakt richting de Franse zuidkust gaan waar het bijvoorbeeld morgen zo maar 18 graden is.
en dan worden de dagen gelukkig al snel weer langer.

het manneke

voordat ik 's ochtends naar mijn werk ga loop ik altijd een rondje middenberm met hond Z zodat zij zich kan ontdoen van opgehoopte afvalstoffen.
en altijd zit daar het mannetje op een bankje. klein van stuk, vriendelijk, middelbaar, sportief jack, donkergemontuurde bril en een wollen mutsje op. en naast de bank zit zijn zwarte keeshondje. 's zomers leest het mannetje daar de ochtendkrant, 's winters zit ie er in het ochtenddonker, op een oude krant tegen natte billen. ik heb nog nooit een woord met hem gewisseld maar we zwaaien altijd joviaal naar elkaar.
het mannetje, het Manneke.
het Manneke is een belgiese kartoeneske serie korte filmpjes van monsieur Hulot/Fernandel-achtige allure uit het begin van de jaren zestig. als pauzefilmjes vertoond door de NTS in de teeveevooravond. waarin de belgiese komiek Jef Cassiers een hilaries slungelstuntelig altijd verkouden mannetje is met een lange gebreide geruite das om en een geruit hoedje op.
op de een of andere manier moet ik altijd aan het Manneke denken als ik het mannetje weer zie zitten.
elke dag dus.

uitlaatklep

hond Z is onlangs negen jaar oud geworden. dat is in mensenjaren omgerekend negen maal zeven, dus redelijk van middelbare leeftijd. hoogste tijd voor een zelfstandig entree- en exitbeleid.
fors formaat kattenluik gekocht, dikke hardhouten tuindeur voorgoed verminkt en volgens de handleiding kattenluik in deur gemonteerd. fluitje van een cent, een kind kan de was doen.
alleen hond Z wil er niet aan.
van binnen niet naar buiten en van buiten niet naar binnen. niet met een hondenlokkoekje aan de ene kant, niet met slagers beste leverworst aan de andere kant. hond Z staat niet open voor de lokroep van de vrijheid. wil niet zelf hoeven beslissen wanneer ze gaat plassen. vindt het prettiger om omzichtig kreunend voor de deur te gaan liggen, zodat wij haar bij nacht en ontij naar de middenberm moeten begeleiden.
hoogste tijd voor projekt hond-door-uitlaatklep:

• duw een mediummaatje onwillige en tegenspartelende hond door een luikje van 18 x 20 centimeter
  
• trek diezelfde hond vervolgens van de andere kant aan zijn halsband weer terug.
  
• herhaal deze procedure een paar keer
• vervloek die rothond hartgrondig
  
• duw en trek haar nogmaals door het luik, maar nu met veel liefkozende lokroepjes en een stuk leverworst als beloning
  
• roep dan heel opjuinend dat er een kat aan de andere kant van het luik langsloopt
• reageer niet op wanhopige ik-wil-weer-naar-binnen-blafjes
  
• prijs de hond luidruchtig nadat ze onverwachts zelfstandig door het doorgeefluik is geglipt
  

een geduldige week later, en met enige hulp van Pavlov zelf, gebruikt hond Z haar eigen deur naar de tuin vrijwillig en frekwent.
wij blij, zij blij.

faalangst

wij zoeken zes kerstkadoos en twee einddecemberverjaarskadoos en we doen niet aan lijstjes van verlangen. wij hangen namelijk het romantiese idee aan dat we voor degenen die we liefhebben recht uit het eigen hart een passend kado moeten kunnen vinden.
maar een hele zaterdag inspiratie opdoen langs lokkende etalages en lonkende specialiteitenwinkels heeft geen enkele serieuze kadogedachte opgeleverd.
en terwijl de agenda volloopt dringt de tijd. het wordt weer kielekiele.
een hals-, arm- of vingersieraad? maar wat overtreft het spermahartje?
een goed boek? dun, dik, onbekend, top-10, met plaatjes?
een hoogstpersoonlijke geur? Dior, Chanel nr 5, Obsession?
het faalangstzweet breekt me bij voorbaat uit.
kerststress dus.
nog voor de kerstdisonderhandelingen.

erfenis

achtentwintig dominostenen.
ivoor aan de bovenkant, ebbenhout van onderen. dat mocht toen, ivoor en ebbenhout waren nog politiek korrekt, olifanten waren er nog in overvloed.
m'n opa heeft er destijds eigenhandig een kistje voor gemaakt.
en op zaterdag, als we familiegewijs langskwamen, mochten wij kleinkinderen het slotje van het doosje openmaken en met de stenen spelen. simpel domino-aansluiten: vier tegen vier, twee tegen twee, dubbelzes dwars, wie de laatste steen had was een minkukel.
maar opa ging dood, het kistje ging aan de zwerf. en de geschiedenis herhaalde zich, een nieuwe generatie kleinkinderen speelde met de stenen uit het kistje. het kistje van een opa die ze niet kenden. mijn opa. mijn kistje. gooiden met mijn stenen. konden die nieuwe kleinkinderen niet met andere stenen spelen? goedkope stenen? gewone stenen? politiek korrekte stenen? wisten ze wel hoe bizonder die ivoorebbenhouten dominostenen waren?
en zo komt het dat ik mijn deel van de erfenis al binnen heb.
achtentwintig ivoorebbenhouten dominostenen van opa.

druilen

het was een druilerige zondag.
en toch wilden hansb en partner A hond Z verwennen. dus gingen ze niet naar het saaie en overvolle Beatrixpark maar naar het mooie en rustige Spanderswoud bij Hilversum. met het Smartje.
zoals de afgelopen twintig jaar zo vaak draaien ze ook nu vanaf 's-Gravenland een rustig landweggetje in om vandaar ergens in het bos te parkeren. zoals altijd als ze naar het Spanderswoud gaan: weggetje in, parkeren, wandelen.
maar halverwege het landweggetje staat plotseling een slagboom. en een bankje. en iets wat er uitziet als een parkeerstrook. dat is nieuw. autoos mogen kennelijk het bos niet meer in. dat is goed, dat kunnen ze billijken, zo is er meer ruimte voor groen genieten, dus parkeren ze netjes voor de slagboom op de parkeerstrook.
ze wandelen ontspannen, het bos ruikt prettig herfstig, hond Z huppelt levendig voor hen uit, een schaarse Gooise voorbijganger groet vriendelijk, vooruit: het leven is mooi.
moe maar voldaan keren ze terug naar het Smartje.
hee, het lijkt wel of iemand een berichtje heeft achtergelaten. op een vrolijk geel papiertje. achter de ruitenwisser. iemand die ze kennen? die hier ook is of was en die voorstelt om samen ergens wat te gaan drinken? of of? nee, het zal toch niet, dat kan toch niet? niet hier, niet op dit uitgestorven landweggetje?
ze hebben bord C12 gemist en dus gehandeld in strijd met geslotenverklaring. dat levert ze een administratieve sanctie op van 45 euro. bij het terugrijden zien ze bord C12, maar heen stond ie er nog niet. echt niet.
zwijgend rijden ze naar huis.
de zondag druilde voort.

de Annex (5)

opblaasbaar!
van elke kunstenaar die destijds heeft geëksposeerd in mijn galerie heb ik wel een werk hangen. soms gekocht, soms gekregen, altijd een favoriet.
inmiddels is het bijna twintig jaar geleden dat ik de galerie heb opgedoekt, maar die schilderijen en fotoos nemen nog steeds een prominente plek in in ons huis.
dit is een paneeltje van 20 x 20 centimeter van Diederick van Kleef uit 1986. denk er nog een 10 centimeter brede donkereikenhoutkleurige lijst omheen.
condoom met kerstboom en een ronde zwarte schijf?
ik heb het nooit geprobeerd te duiden.

bijpraten

de muizen hebben het hazenpad gekozen!
het sprenkelen van ingestraald water, de ongewone helderheid van onze keuken in kombinatie met de dreigende taal alhier en niet te vergeten de wijze raadgevingen van de lezers van dit weblog, waarvoor mijn dank, hebben ervoor gezorgd dat we de muizen zonder bloedvergieten hebben kunnen verjagen.

eerder schreef ik dat mijn fiets het recente rijwielongeval ongeschonden heeft doorstaan. ik moet daar nu op terugkomen: het afdekkapje van het versnellingsapparaat is gebutst en geschramd (zie foto) en zal alsnog vervangen moeten worden. de verzekering van de tegenpartij schrijft me trouwens dat het ongeval mijn schuld was. mijn ribben protesteren hevig tegen deze stelling. ik slik inmiddels zwaardere pijnstillers.

de recente volksraadpleging heeft er toe geleid dat partner A en ik daags na kerst met de Smart naar de Côte d'Azur moeten afreizen. partner A en ik zijn tevreden met deze uitkomst en zullen daar als we ter plekke zijn voor de open haard met een flinke bel cognac op klinken. en nog eens. en nog eens. tot we erbij in slaap vallen.
volg de ooggetuigenverslagen!

kan iemand me uitleggen hoe ik hier geluidsfragmenten in de vorm van mp3 of zo kan plaatsen? ik sta te popelen om met assistentie van reageerder Pim de internetpremiere van zie German Blue Flames (zie gister) te kunnen hosten.

Bravo!

opblaasbaar singeltje
ooit was ik erg Duitsland georiënteerd: ik fietste duits, ik liftte duits, ik las duits. maar duitse muziek was een halte te ver. Marmor Stein und Eisen bricht aber unsere Liebe nicht, Rex Gildo, Heino, Udo Jürgens, ze kwamen huize hansb niet in.
op deze ene flexi-single na die je kado kreeg bij het duitse tienerblad Bravo: hallo Bravo-freunde, hier spricht eure ... sprak een duitse rocker als introduktie en dan kwam de swingende duitse vertaling van things go better with Coca Cola in een vroege Beatles toonzetting. Coca Cola erfrischt.
mirakuleus hoe dat allemaal kon op zo'n dun velletje plestik.
het hoogtepunt van het Wirtschaftswunder.
ik heb 'm grijs gedraaid, destijds.
en hij ligt hier nog steeds in huis.
vraag me alsjeblieft niet waarom.

nachtmerrielift

zwitsers hebben het land aan lifters.
liften in Zwitserland vergt geduld, takt en doorzettingsvermogen, merk ik als ik komende vanuit München en geleid door blinde liefde op weg ben naar het zwitserse vakantieadres van vriendin A.
veel geduld, veel takt en veel doorzettingsvermogen. urenlang.
dus als een automobilist die de tegenovergestelde kant op gaat voorstelt om toch in te stappen omdat ie later ook weer terug moet, en dan dus alsnog de voor mij goede kant op gaat, stap ik dankbaar in zijn komfortabele bovenmodale tweezitter.
waar kom je vandaan babbeldebabbel waar ga je naar toe babbeldebabbel gôh wat leuk. en een hand op m'n knie. dat heb ik liever niet, oh ik dacht even, nee echt niet, nou goed dan babbeldebabbel babbeldebabbel. weer die verdwaalde hand. ik wil dit echt niet, tja als je er uit wil, ja dat wil ik klootzak!
dat schiet niet op, daar sta ik weer. geduld, takt, doorzettingsvermogen, geduld, takt, doorzettingsvermogen. godzijdank, na twee uur stopt er eindelijk een auto. dezelfde bovenmodale tweezitter op de terugweg. het zal niet weer gebeuren, ja ammehoela, nee echt niet, maar als wel dan, is goed stap nou maar in. babbeldebabbel, hand, babbeldebabbel, knie. verdammt noch mal, Dreckhaufen, selber Dreckhaufen! piepende remmen, valse verwensingen, slaande deur.
ik heb het land aan zwitsers.

droomlift

licht opblaasbare foto
eind jaren zestig, op weg naar Griekenland, maar nog steeds in Duitsland. liften bij een Raststätte langs de Autobahn, omgeving Heidelberg.
aangestaard door piknikkende gastarbeiders op weg naar hun eigen Heimat staan we al uren vriendelijk lachend maar inmiddels zeer wanhopig met een verkrampte duim omhoog.
vanwege de overduidelijke amerikaanse militaire aanwezigheid in die streek rijden er veel grote autoos met amerikaanse nummerplaten. maar gebebopte amerikaanse militairen, volgepakte zuideuropese gastarbeiders en dikke duitse Wirtschaftswunderchauffeurs nemen geen langharige lifters met grote rugzakken mee. lifters zijn losers, alternatievelingen die weigeren mee te gaan in de vaart der volkeren. die laat je rechts staan.
en toen kwam de jongensdroomlift.
drie brallerige studenten die ons wel een stuk meenemen. en limonade en Kuchen met ons delen. in een oldtimer Mercedes met open dak. kraft! eleganz! spitze! toll! in een oerduitse limousine glijden we naar eine heisse Anhalterstelle (liftershotspot). en vandaar verder naadloos de Balkan in.
leermoment: lang wachten is nooit voor nix.

oorzaak en gevolg

als niet kollega D in mijn afwezigheid mijn droppot had geplunderd, als hij zich daar niet schuldig onder had gevoeld, als hij afgelopen maandag niet met een kompenserende zak snoep was gekomen, waaronder harde plakkerige individueel verpakte karamels, waardoor ik bij de eerste de beste beet een stuk van mijn linker hoekkies afbrak en ik dinsdagochtend naar de tandarts moest voor restauratiewerkzaamheden, als dit alles niet, dan had die aanstormende scooter gewoon rechtdoor kunnen rijden zonder mij eerst onderuit te hoeven schoffelen en had dochter L nooit gezegd dat ik nu loop als een oude man. zachte drop, kollega D, zoete zachte drop!
het wordt tijd dat ik wat nuttigs ga doen.
morgen weer naar het werk.
met de tram.

niezen

niezen is bij mij (net als bij haar) niet te stoppen, komt vanuit m'n tenen, kromt m'n hele lichaam, eksplodeert met een overweldigende oerkracht. alle beschikbare rug- en buikspieren trekken samen en zijn alleen nog maar gefokust op dat ene onafwendbare moment: de nies.
mijn nies houdt nergens rekening mee, is egoïsties, eist de volle honderd procent aandacht.
rij ik auto, moet ik niezen, ben ik enkele niessekonden lang een niet rijvaardig gevaar op de weg.
heb ik een gekneusde rib, moet ik niezen, steken scherpgepunte dolken in mijn rug.
wee mij!

zen-teevee

de kluistering aan huis en bank heeft een louterende werking.
zo heb ik gisteravond urenlang naar een nieuw soort teevee zitten kijken waar met langzame kamerabewegingen langs het publiek werd bewogen. met veel achtergrondgemurmel en veelal jong studentikoos publiek. en af en toe stond er iemand op om naar de weecee te gaan of wat te drinken te halen. die kwam dan even later weer terug. verder gebeurde er he-le-maal nix.
rustgevende teevee. zen-teevee.
later bleek dat het protestuitzendingen waren. uitzendingen van programmaas zonder inhoud, zonder presentatoren. omdat de publieke omroep nu ook van binnenuit wordt aangevallen en uitgehold. door de eigen bestuurderen. die omwille van de reklame-inkomsten en de programmatiese herkenbaarheid Nederland 1, 2 en 3 willen vervangen door Nederland A, B en C. waardoor nogal wat informatieve en opiniërende programmaas zullen moeten verdwijnen ten gunste van programmaas die reklamegeld opleveren. programma's met afwijkende meningen als De Wereld Draait Door en Woestijnruiters zijn dan dus ongewenst. de programmamakers vrezen het eind van de publieke omroep als de Raad van Bestuur kommerciële omroep gaat spelen met overheidsgeld.
een milde publieksaktie als die van gisteravond vind ik dan ook terecht. en in tegenstelling tot wat een verontwaardigde voorzitter van de Raad van Bestuur betoogde, voelde ik me als publiek niet gedupeerd. dat voel ik me pas als die plannen door gaan.
daarom hierboven vandaag geen foto.
hansb is weer eens ouderwets solidair.

teeveediarree

ik heb me noodgedwongen tijdelijk op de ochtendteevee geworpen. dat valt niet mee: het is alsof een strontemmer van kontinue journaalherhalingen, verkoopteevee en stommespelletjesteevee wordt geleegd in mijn huiskamer. maar laat nou juist zo'n verkoopteeveeprogramma de oplosssing voor ons muizenprobleem in de verkoop hebben: de Riddex Pro Digital Pest Repeller.
gewoon het apparaat in het stopkontakt steken en de elektriese bedrading in huis fungeert vanaf dat moment als een onzichtbaar ongedierteverwijderingskrachtveld met gebruikmaking van digitale impuls technologie en aangedreven door een echte Motorola Freescale microprocessor. geen muis, rat of kakkerlak is er tegen bestand. die vluchten subiet naar de buren.
dat klinkt toch logies en betrouwbaar? het toestel kost nu tijdelijk maar 65 euro. en speciaal voor mij, gedurende een hele korte tijd, snel bestellen, de tweede gratis. dus twee professionele digitale impuls technologie ongedierte verjagers met ingebouwd nachtlichtje voor de prijs van één. met ingebouwd nachtlichtje. reken eens uit wat alleen die twee nachtlichtjes al zouden kosten. ik ga d'r dus voor, tenzij iemand me alsnog een hele goede reden geeft om het niet te doen.