achtentwintig dominostenen.
ivoor aan de bovenkant, ebbenhout van onderen. dat mocht toen, ivoor en ebbenhout waren nog politiek korrekt, olifanten waren er nog in overvloed.
m'n opa heeft er destijds eigenhandig een kistje voor gemaakt.
en op zaterdag, als we familiegewijs langskwamen, mochten wij kleinkinderen het slotje van het doosje openmaken en met de stenen spelen. simpel domino-aansluiten: vier tegen vier, twee tegen twee, dubbelzes dwars, wie de laatste steen had was een minkukel.
maar opa ging dood, het kistje ging aan de zwerf. en de geschiedenis herhaalde zich, een nieuwe generatie kleinkinderen speelde met de stenen uit het kistje. het kistje van een opa die ze niet kenden. mijn opa. mijn kistje. gooiden met mijn stenen. konden die nieuwe kleinkinderen niet met andere stenen spelen? goedkope stenen? gewone stenen? politiek korrekte stenen? wisten ze wel hoe bizonder die ivoorebbenhouten dominostenen waren?
en zo komt het dat ik mijn deel van de erfenis al binnen heb.
achtentwintig ivoorebbenhouten dominostenen van opa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten