ineens zat ie weer aan tafel en aan de wijn.
nadat ik een schilderijtje van hem onder de scanner had gelegd en hier had geplaatst werd er gereageerd vanuit Canada door de partner van een medekoninklijkesubsidiewinnaar van destijds. maakten we via die omweg een bijpraatafspraak voor zondagnamiddag. bleken we allebei twintig jaar ouder. maar niet veranderd.
herinnerden ons het afscheidsdiner in de galerie en partner A die daar diepgekrenkt wegliep vanwege wewetennietmeerwat.
herinnerden ons het koffertje met kunstenaarsboeken dat ik meenam naar New York met babyzoon J op m'n rug en de verkoop van één van zijn boeken aan het Moma, zodat ie nu kan zeggen dat zijn werk is opgenomen in de kollektie van een toonaaangevend museum.
herinnerden ons de opening in de huiskamergalerie met gitaar/drumondersteuning waardoor het leek alsof er een DC10 opstartte zodat ik twee huilende bovenbuurvrouwen op leeftijd moest zien te kalmeren.
herinnerden ons de andere kunstenaars, waarvan slechts enkelen nog echt praktizerend kunstenaar zijn.
herinnerden ons dat we jongens waren, aardige jongens.
nb: de zwarte vlekken aan de rand van het plaatje zijn niet door de kunstenaar bedoeld maar toegevoegd door de scanner.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten