zwitsers hebben het land aan lifters.
liften in Zwitserland vergt geduld, takt en doorzettingsvermogen, merk ik als ik komende vanuit München en geleid door blinde liefde op weg ben naar het zwitserse vakantieadres van vriendin A.
veel geduld, veel takt en veel doorzettingsvermogen. urenlang.
dus als een automobilist die de tegenovergestelde kant op gaat voorstelt om toch in te stappen omdat ie later ook weer terug moet, en dan dus alsnog de voor mij goede kant op gaat, stap ik dankbaar in zijn komfortabele bovenmodale tweezitter.
waar kom je vandaan babbeldebabbel waar ga je naar toe babbeldebabbel gôh wat leuk. en een hand op m'n knie. dat heb ik liever niet, oh ik dacht even, nee echt niet, nou goed dan babbeldebabbel babbeldebabbel. weer die verdwaalde hand. ik wil dit echt niet, tja als je er uit wil, ja dat wil ik klootzak!
dat schiet niet op, daar sta ik weer. geduld, takt, doorzettingsvermogen, geduld, takt, doorzettingsvermogen. godzijdank, na twee uur stopt er eindelijk een auto. dezelfde bovenmodale tweezitter op de terugweg. het zal niet weer gebeuren, ja ammehoela, nee echt niet, maar als wel dan, is goed stap nou maar in. babbeldebabbel, hand, babbeldebabbel, knie. verdammt noch mal, Dreckhaufen, selber Dreckhaufen! piepende remmen, valse verwensingen, slaande deur.
ik heb het land aan zwitsers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten