wekenlang draaiden we al om elkaar heen.
zij vond dat ik de eerste stap moest zetten, maar ik wist niet hoe. wist sowieso niet zo veel van meisjes. had hoogstens een vaag vermoeden.
gezichtsverliesbeperkend via vrienden maakten we een afspraakje om naar de Grote Schoolavond te gaan. we dansten voorzichtig close, in de smiezen gehouden door bewakingsleraren die korrigerend toeschoten bij dreigend lijfaanlijfkontakt.
om elf uur bracht ik haar naar huis, maar weer wist ik niet hoe en wat. wist zij niet hoe en wat. uren in een donker portiek om de hoek. we zuchtten, we zwegen, we zuchtten, we smachtten.
hadden het godsgruwelijk koud. verwarmde ik voorzichtig haar handen. kwam van het één alsnog het ander. verkenden we het doel van het omelkaarheendraaiende jongens-en-meisjesgedoe. bleek meisjezoenen heel anders dan omagoedendagkussen. of tantefeliciteerkussen. was het adrenaline-aanjagend adembenemend en hormoonhunkerend hartkloppend. fladderde ik om drie uur 's ochtends fluitend en stuiterend naar huis.
hadden we verkering.
achtendertig jaar geleden vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten