(hansb:)
bloggen is eigenlijk zó 2008, dacht hij, terwijl hij voor de zoveelste keer naar een blanko scherm staarde. meer dan een week geleden had ie er nog een stukje uitgeperst, als hij dat domineefilmpje van laatst niet meerekende. méér dan een week geleden! dan kon je toch niet meer spreken van een "lifelog" zoals hij dat in betere tijden dagelijks het internet op slingerde. oprispingen werden het dan, oprispingen waar al helemáál al niemand op zat te wachten. op deze manier hield hij geen lezers meer over. er was toch al flink de klad in gekomen, in de bezoekersaantallen. zijn statistiese hoogtepunt was ie al jaren voorbij. en zijn resterende trouwe volgers begonnen ook al te morren: heee, blogger, tijd niks geschreven, heb je een writersblock? gatverdamme, een writersblock, van dat woord alleen al werd ie letterimpotent. maar wat moest ie dan? er overkwam hem niets meer. zijn herinneringen had ie al uit ten treure beschreven. eigenlijk had hij alles al gezegd.
(chorus:)
hè nee, kom op, je kunt het, we missen je nu al, ik moet altijd zo om je lachen, je meent het tóch niet, je kunt niet zonder ons, waar anders kunnen we nog af en toe de voorkeursspelling lezen, toe nou, je gaat toch niet stoppen hè, hansb...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten