heb je als gemeentelijke dienst een sympathiek chatprogramma ingekocht, een mooie aanvullende service aan de burger, wordt er druk gebruik van gemaakt, hangt er een ongeëvenaard sukses in de lucht, gaat me daar het leverende bedrijfje aan interne amoureuze perikelen ten onder, moeten wij op korte termijn nee verkopen aan de burger die met de gemeente wil chatten, gaat de ene na de andere klant op zwart, heden gij, morgen wij.
dus dat pik ik niet, dan ga ik door roeien en ruiten, dan google ik, dan bel ik andere overheden (nee, wij ook niet, spijtig, spijtig), de kamer van koophandel (zijn ze failliet?), vind ik een doodlopend kontakt op Flickr, de hoofdhuurder van het pand waar ze huurden (nee, met de noorderzon), kom ik er met wat optellen en aftrekken en een slip of the tongue van een bedrijvenregister achter dat voorheen de directeur nog steeds staat ingeschreven in H en dan is het nog maar een koud kunstje: naam en plaats intikken geeft adres en telefoonnummer.
ik heb 'm een vriendelijk briefje geschreven, met het vriendelijke verzoek om vriendelijk te overleggen over de verkoop van zijn programma.
door het stof, voor de dienstverlening, voor de burger.
en een beetje voor me zelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten