ruim een jaar geleden haalden we haar nog juichend binnen, onze poetsvrouw. week na week zagen we ons huis steeds verder vanonder het stof tevoorschijn komen. gottogottogot, wat hadden we eigenlijk een prettig huis. en dankzij deze schoonmaakprinses kwamen we daar toch maar mooi achter.
maar ja, hoe gaat dat: het went, zoals alles went. schoon blijft schoon, je ziet geen verschil meer. dan word je krities. ga je met je vingers langs de randjes. doet ze nog wel wat ze doen moet? dan wordt ze ook nog er 's ziek, blijft ze wekenlang weg, maar ja, ziek, dat moet natuurlijk kunnen. dan kom je een keer op het eind van haar normale poets-uren onverwachts wat eerder thuis, komt ze ook net aanwandelen. pijnlijk. dan ligt er toch al met al een heuse poetsvrouwvertrouwenskrisis op de loer.
begin december hebben we haar voor het laatst gezien. althans dat was de laatste keer dat het envelopje met inhoud van tafel was meegenomen. twee weken zou ze op vakantie gaan wisten we. maar goed, daarna kerst, daarna nieuwjaar, dus vandaag zou ze wel weer komen.
niet dus. de envelop lag nog onaangeroerd op tafel. geen bericht. telefonies onbereikbaar. en nou zijn we pissig. en definitief teleurgesteld. verdwijnt het huis langzaam weer onder het stof. en mag ze wat ons betreft wegblijven.
krisis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten