normaal gesproken heb ik een geheel eigen stoplichtbeleid, onafhankelijk van de kleur van de lichten zelf. staat er echter een moeder met kinderen opvoedkundig netjes te wachten, dan raak ik in gewetensnood, dan blijf ook ik opvoedkundig solidair aan de stoeprand staan. ook al komt er geen enkele vorm van verkeer aan, ook al lonkt het tweede licht aan de overkant uitnodigend groen, kom maar, kom maar, kom dan toch. maar als dan die moeder inklusief kinderwagen haar twee kleuters na vele eindeloze en vruchteloze sekonden en ondanks rood licht alsnog over het zebrapad sleurt sta ik plots in m'n eentje voor lul.
dat doe ik dus niet nog een keer. mijn kinderen zijn opgevoed en de deur uit. andere ouders zoeken het zelf maar uit. opvoedkundige solidariteit my ass. een volgende keer steek ik weer over wanneer ik dat wil, ook al staan er hordes moeders hun onnozele kleuters verkeerstechnies voorbeeldig op te voeden. en dat doe ik dan zonder enige wroeging!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten