niet dat het allemaal altijd koek en ei was. zeker niet.
zo was er die zomernamiddag in een buitengebied waar zij háár ring met een dramaties gebaar ver van zich af wierp, in het hoge gras waar we kort daarvoor nog olijk rollebolden. en we vervolgens eendrachtig uren op handen en knieën systematies elk graspolletje hebben omgekeerd. tevergeefs.
of die warme lome fietstocht van ouders naar huis, ik fietste, zij achterop, tijdens welke rit zij keuvelend zinspeelde op opbreken vanwege mijn beste vriend cq studiegenoot. en er van hogerhand hardhandig werd ingegerepen middels een botbrekende auto.
maar laat ik het leuk houden, ik wil de eerstezoenherdenking half november nog wel ongeschonden halen. daarna zien we weer verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten