jahaa, zo kort voor de eerstezoenherdenking neigt het hier naar krisis. als partner A, mijn echtgenote, mijn steun, mijn toeverlaat, mijn beste vriendin, mijn maatje zogezegd, mij zo maar chagrijnig noemt. botweg, plompverloren, en plein public, tijdens de wekelijkse supermarktronde: dat ik er chagrijnig bij loop. dat ik, als ik mezelf zou zien, ik een ongeschoren chagrijnige man zou zien. dat zij vreest dat ik elk moment een chagrijnige snauw hier of een chagrijnige duw daar zal uitdelen.
ik! chagrijnig! die stand kent mijn gezicht niet eens!
ik ben immers de verdraagzaamheid zelve. ik laat een dozijn ouwe vrouwtjes rustig met hun rollater voordringen en in de weg lopen. ik zucht niet als alle verpakkingen uitgebreid op suikers, kilojoules en vetten moeten worden gecheckt. ik heb er alle begrip voor als er alom lege schappen zijn en er geen vakkenvullende medewerker in zicht is . ik geef geen kik als een doordraaiende kassaband met behulp van een ongeïnteresseerd kassamens mijn fragiele boodschappen plet. ik hou van mijn supermarkt, elke week weer.
dus als zij ruzie zoekt dan heeft ze de poppen nu aan het dansen.
want. ik. ben. niet. chagrijnig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten