nu ik het toch over de nazit heb: van mij mag na de ceremonie en de plechtige plichtplegingen subiet de drank op tafel, een maaltijd aangericht. zo'n beetje als de katholieken doen, of de belgen voor mijn part, die weten in ieder geval dat er geen beter afscheid is dan een afscheid met een lach en een traan, goed van eten en van drinken. en onderwijl herinneringen ophalen, nog eens lekker schelden, de vakantie van volgend jaar doornemen, de kinderen bespreken, mij is 't om het even. zodat je jaren later nog eens denkt: die begrafenis van die en die, toen en toen, dat was een goeie! om met de grote (dode) Bram Vermeulen te spreken: dood ben ik pas, als jij me bent vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten