van het ene op het andere moment ben ik gedevalueerd van een min of meer waardevol lid der maatschappij tot een ziek, zwak en misselijk nutteloos hoopje mens bij wie de tranen over de wangen biggelen. ik lig op de bank, heb kouwe voeten, slik pillen en sabbel op een dropje. en kijk teevee. zap naar zichzelf steeds weer herhalende nieuwsbulletins. zap naar ouwe detectives. zap naar belspelletjes, heel veel belspelletjes. waarin jonge en intelligente jongens en meisjes me doen geloven dat ik, ja alleen ik, het slimste jongetje thuis op de bank ben. dat ik alleen maar even hoef te bellen met de oplossing om veel geld op mijn rekening te krijgen. want ik alleen, ja toe dan, bel nú, weet het dertienletterige woord dat in deze letterbrij is verstopt. het heeft te maken met het trieste voogdijverhaal bij dr Phil, maar dan net tegenovergesteld. en verdomd. ze heeft gelijk, ik zie het direkt. ik ben slimmer dan de rest. ik ben niet nutteloos. echnie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten