drie keer heb ik de nacht in een slaapzak in een portiek doorgebracht om een begeerd artikel te bemachtigen, vroeger, toen ik jong was. en alle drie die nachten heb ik een winkelier gratis publiciteit gegeven enkel en alleen door mijn slapende aanwezigheid voor zijn winkeldeur.
de eerste keer was bij een televisiezaak op de Ceintuurbaan: de eerste bezoeker kreeg geheel gratis een luxe (maar tweedehands) zwartwit tv met notenfineer. en wie was de eerste? moi! waarna ik het loeizware ding achterop de fiets mee naar huis zeulde en groen folie over het beeldscherm plakte, zodat ik voetbalwedstrijden voortaan in "kleur" kon bekijken.
de tweede nacht was in de Leidsestraat, voor Bruce Springsteen. ik lag ergens halverwege de lange lange rij, maar kon nog wel twee veldkaarten bemachtigen voor een concert in de Kuip. niet dat partner A dat leuk vond, want zij heeft gezien haar dameslengte en de langemannenruggen voor zich niets van Bruce gezien.
maar wat me nu nog echt dwars zit is de derde wake. weer die Ceintuurbaan, in 1995, dus nog niet eens zo heel lang geleden, voor een computerwinkel. goed, ik heb er niet de hele nacht gezeten, had thuis de wekker op vijf uur gezet, maar ik stond uiteindelijk in die rij en ik was dus mede schuldig aan de Windows95-hype. en kreeg ik het pakket daarom goedkoper? of legde de winkelier er een kekke gadget bij? bejjegek, wat spiegeltjes en wat kralen en de wetenschap dat je een van de eersten was die Windows95 op z'n computer had, that's it.
ja, ik was zo'n hebberige konsument en ja, ik heb er spijt van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten