sommige mythen verdienen het om doorgeprikt te worden.
zo is er het hardnekkige verhaal dat ik partner A destijds op valse gronden tot samenwonen zou hebben verleid. ik heb dat verhaal altijd lachend afgedaan: ja, ja, die partner A, er in geluisd, gechanteerd, gedwongen, ha, ha! maar het is toch al die tijd als een parasiet in mijn systeem blijven hangen en ik wil daar nu wel 's van af.
wat was het geval?
nadat partner A zich op enig moment had losgescheurd van haar ouderlijk huis, jaren nadat ik hetzelfde had gedaan, woonden we beiden apart op kamers. nou ja, apart: we verbleven afwisselend bij de één in Diemen en dan weer bij de ander in hartje Amsterdam, living apart together, nix mis mee, maar een logistieke nachtnerrie. dus toen ik aan een mooie gracht een ruime woonboot voor twee kon huren, heb ik dat direkt gedaan en heb ik partner A gevraagd bij me in te trekken. waarbij ik dacht in termen van samen delen en van eeuwig wil ik bij je blijven, maar wat zij op haar beurt zag als chantage. omdat ik, zo zei zij, de huur niet alleen kon opbrengen en zij wel met me moest samenwonen.
en nu wil ik het eindelijk wel eens weten. want als de basis zo wankel is, moeten we dan nu nog wel samen verder gaan?
dus wat zal het zijn, partner A?
hom? of kuit?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten