als ze er weer aan toe was ze belde me vanuit haar woonwerkruimte voor kunstenaars in de Uiterwaardenstraat (sisaltapijt op de grond, lange wollen rok, Fins verantwoorde meubels, toegepaste kunst). zij pakte dan een valies en we stapten in haar auto, ik chauffeerde.
in bedaagd tempo reden we naar de Achterhoek, naar een klooster met heuse nonnen. zij betaalde mijn uurloon en gaf me geld voor bus en trein terug naar Amsterdam. en een week later weer, maar dan andersom. enkele keren per jaar.
ik vond dat toen uiterst curieus.
nu zijn er momenten dat ik me kan voorstellen dat ik zelf een werkstudent inhuur die mij voor een week retraite naar een klooster in de Achterhoek rijdt. of waar dan ook.
eten, slapen, eenvoud, inkeer.
een weekje.
niet langer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten