in de kassarij van de Intermarchë had ie me kennelijk zien kijken naar de triomffotoos van Michael Rasmussen in de sportkatern van een lokaal dagblad.
"mooi hè,da's toch een beetje een Nederlandse overwinning, want de Raboploeg is natuurlijk wel honderd procent Nederlands, nou ja, de beste Nederlander telt natuurlijk niet echt mee, maar toch, een Deen in Nederlandse dienst, je trekt je er aan op. mooi trouwens, zo'n open Tour, zonder doping en zo, ze moesten eens bij voetballers kontroleren, die kunnen al die kompetities echt niet volhouden zonder dope. heb jij trouwens ook zo'n tiet met geld gekregen uit die geldautomaat? vijfentwintig briefjes van tien kreeg ik, ik lijk wel een patser, je moet trouwens ook uitkijken met het kopergeld hier, want voor je het weet puilt je portemonnee uit van de één- en tweecentstukken, dat doen we in Nederland toch zakelijker. wist je dat ze dat in Finland gelijk geregeld hebben toen ze de euro invoerden?"
toen ie afgerekend had groette ie niet, keek ie niet meer op of om. Nederlanders in het buitenland, het blijven eigenaardige wezens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten